Over de film
Christina Zurbrügg is een bekende muzikant, jodelzangeres en regisseur uit het Zwitserse Kiental in het Berner Oberland. Haar voormalige buurman drukte haar niet zo lang geleden een film met oude amateurbeelden in de handen.
Daarop gaan we zeventig jaar terug in de tijd en zien we hoe het dorpsleven zich ontvouwt in de jaren vijftig. Mannen in pantalons met een melkbus, flanerende jongedames in schort of bloemetjesjurk, de postbode, oude bussen die dagjestoeristen uitspugen, meisjes met strakke vlechten in klederdracht en de lome koeien in het malse almgras. Kortom, een ‘heile Welt’ of paradijs dat haast een vals verlangen naar een tijd oproept dat de mensen nog onschuldig en gastvrij waren en de bergen nog ongerept.
Zurbrügg en Michael Hudecek brengen een extra laag aan door de stomme film van moderne (jodel)muziek en poëtisch commentaar te voorzien, waardoor de kijker tussen twee tijden balanceert en duidelijk wordt dat verandering niet te stoppen is.
